De afgelopen maanden waren behoorlijk intens. Paul in Seefeld en ik op Vlieland. En af en toe vlieg in naar Seefeld om mijn steentje bij te dragen. We hadden voor de zomermaanden alles geregeld op Vlieland zodat ik de hele zomer heerlijk samen met Paul in Seefeld zou zitten. Helaas pakte dit iets anders uit. Na een bezoek aan de dokter kreeg ik een doorverwijzing naar het ziekenhuis en dit " geintje" gooide onze hele zomerplanning in de war. Het waren behoorlijk zware maanden, want dan is Seefeld toch best ver weg, en ook al heb je tegenwoordig FaceTime, dat is toch niet voldoende. Ik miste af en toe toch even die arm om me heen en het samen delen van alles. Maar gelukkig hebben mn ouders deze rol even op zich genomen. Maar gelukkig ligt dit alles achter ons en kunnen we weer vooruit kijken.
We zitten nu sinds april in Seefeld, of eigenlijk zit Paul er en ben ik er zo af en toe. We wisten toen we deze stap namen dat deze situatie zich zou voordoen. Ik op Vlieland en Paul voorlopig alleen in Seefeld. We hebben natuurlijk de winkel nog en zolang we geen medewerkers hebben zal ik op Vlieland moeten blijven. Ik zeg moeten, want zo voelt het momenteel. Als ik in Seefeld ben dan voel ik me daar echt thuis en eigenlijk mis ik Vlieland dan helemaal niet. Gelukkig maar anders zouden we de verkeerde keuze hebben gemaakt. Ik kijk er ook enorm naar uit, om er volledig te gaan wonen.
We hebben het in Seefeld echt enorm naar onze zin. Het is ook zo leuk om allemaal weer nieuwe dingen te ontdekken.
We hebben de eerst weken in het hotel gewoond, maar omdat dit niet echt ideaal is en we heel graag onze eigen spulletjes om ons heen wilden hebben zijn we op zoek gegaan naar iets anders. En we hadden mazzel want we hebben snel iets gevonden.
We hebben sinds kort een woning in een dorpje verderop. Echt een super mooie plek, als we 's ochtends de gordijnen open doen dan is het net of we in een ansichtkaart wonen. Om ons heen allemaal bergen en natuur. Zo mooi! Op Vlieland wonen we mooi, maar dit is ook echt adembenemend zo mooi. Het is ook fijn dat we zo dicht bij wonen want dan kunnen we zolang het weer het toelaat lekker op de fiets naar het hotel. Nou ja op de fiets! Het eerste gedeelte is best een uitdaging want dan moeten we tegen de berg op. En dat is niet te doen op de fiets, lopen is al een hele uitdaging! Ik kom dan ook iedere keer met een dik rood hoofd aan in het hotel. Waar onze medewerkers niet meer bijkomen van het lachen, want waarom rijden wij stomme Hollanders dan ook op een gewone fiets en waarom niet op een e-bike. Maar ik ga het gewoon proberen vol te houden, het moet me gewoon een keer lukken!
