Het is al weer een tijdje geleden dat we in Seefeld zijn geweest en in de tussentijd is er veel gebeurd. We zijn ondertussen al weer in Innsbruck en Seefeld geweest en we hebben veel werk verzet. En de kogel is door de kerk, het is nu definitief. We gaan verhuizen naar Oostenrijk! We worden de trotste eigenaren van een aparthotel in Seefeld. Het is een luxe hotel met verschillende kamers, suites en appartementen. Het heeft een gezellige stubbe met open haard, buitenterras, wellness en een heerlijk binnenzwembad. En Seefeld is een prachtige plek midden tussen de bergen. Een plek met heel veel mogelijkheden. We zijn er zowel in de winter als in de zomer geweest en allebei de periodes is het een fantastische plek. Dus dit wordt onze nieuwe thuishaven. We verlaten de zee en de duinen, maar we krijgen er bergen en frisse lucht voor terug. En we kijken er enorm naar uit om er naar toe te gaan. Omdat we best nog wel wat dingen moeten regelen, maar het seizoen in Oostenrijk al weer op de stoep staat, gaat Paul eerst alleen naar Oostenrijk. En zodra alles geregeld is zal ook ik die kant op gaan. Dus duimen dat alles snel geregeld is. Nu het definitief is, begint het ook wel weer een beetje spannend te worden. Het gaat nu echt gebeuren. We hebben het er samen natuurlijk vaak over gehad. Maar nu gaan we Vlieland dan toch echt verlaten. En hoeveel zin ik er ook in heb, dat is voor mij als geboren Vlielandse natuurlijk best wel even een dingetje. Ik heb hier mijn hele jeugd door gebracht, opgegroeid in alle veiligheid en al het moois van het eiland om me heen. Ik denk dat je je als kind geen mooiere jeugd dan op Vlieland kan voorstellen ( hutten bouwen in de bossen, kwalletjes en krabben vangen achter diek, zandkastelen bouwen op het strand, maar vooral overal en altijd buiten zijn zonder dat er ergens gevaar op de loer ligt. ). Het ouder worden op een eiland heeft wel wat nadelen, er is dan ineens weinig te doen. Je ligt onder een vergrootglas, want jij kent iedereen, maar iedereen kent jou ook! Dus een avondje stappen waar je net iets te diep in het glaasje hebt gekeken, blijft hier niemand onopgemerkt. Stiekem zoenen in een steegje, helaas de volgende dag is het hele eiland al op de hoogte. Maar goed het geeft ook een vorm van veiligheid dat iedereen je toch een beetje in de gaten houdt. Maar goed ik dwaal een beetje af, deze tijd ligt al best wel lang achter me. Er is inmiddels een hoop veranderd op Vlieland dus het is tijd om de vleugels uit te slaan. En die vleugels brengen me naar een ander mooi plekje op deze aarde. Uiteraard zal ik Vlieland best wel gaan missen, maar straks bekijk ik Vlieland door de ogen van een toerist en dat schijnt nog mooier te zijn.
- wordt vervolgd -
