De volgende ochtend zijn we al weer vroeg wakker, en wanneer we de gordijnen opendoen weten we niet wat we zien. Het heeft de hele nacht door gesneeuwd en er ligt wel 1,5 meter sneeuw. Hoe gaaf is dat! De wereld ziet er zo veel mooier uit wanneer alles onder een dikke laag sneeuw ligt, alles is stil, serene stilte. Ik wil naar buiten om lekker door de sneeuw te banjeren!! Maar voordat ik onder de douche spring, wil ik eerst zo'n snowfacechallenge foto maken die ik de hele tijd op instagram voorbij zie komen. Dus ik zoek een mooi stukje sneeuw, tel terug, 3, 2, 1 en druk m'n gezicht in de sneeuw om daarna met een heel koud hoofd een foto te maken van de afdruk in de sneeuw. En het resultaat? Waardeloos! het lijkt voor geen meter op al die foto's die ik op insta voor bij zie komen. Dus nog maar een keer, ik doe vast iets verkeerd. Na diverse pogingen, en een bevroren hoofd, geef ik het maar op, niet gelukt. Gauw onder de warme douche en dan op naar het ontbijt.
Bij het ontbijt zit Marc al gezellig op ons te wachten. Na het ontbijt gaan we op pad. Ik vraag me wel af hoe, want het sneeuwt nog steeds en de 2 meter grens begint al aardig in beeld te komen. We gaan gewoon met de auto, niks aan het handje. Is heel normaal hier. Zijn wij in Nederland echt niet gewend, daar hadden we al een code oranje of rood om de oren gekregen. Terwijl Marc rijdt verteld hij ons van alles over de omgeving. Wat er te doen is, een stukje historie en toekomst. En de omgeving is echt prachtig, ben er echt stil van hoe mooi alles is onder een dikke laag sneeuw. En overal zie je mensen op langlaufers voor bij komen. En alle bomen liggen verstopt onder een dikke laag sneeuw. M'n hart maakt een sprongetje, ik vind dit zo mooi!. We komen aan op de plek van het hotel, we hebben de plek nu al een aantal keren gezien, maar nu met dit dikke pak sneeuw, ziet het er nog mooier uit. Het dorp in het dal is inmiddels ook voorzien van een pak sneeuw. Na een half uurtje besluiten Paul en ik te voet terug te gaan naar het dorp, zo kunnen we de omgeving verkennen en genieten van de sneeuw. Na ongeveer 10 minuten lopen begint het nog harder te sneeuwen en te waaien, het lijkt wel een sneeuwstorm. Het is eigenlijk niet meer te doen om buiten te zijn dus zoeken we snel een restaurantje op. Hier genieten we van een warme chocomel en het uitzicht. Ongeveer een half uur later pikt Marc ons weer op met de auto. De rest van de middag besteden we aan het hotel. En s avond gaan we naar Innsbruck om gezellig een hapje te eten. Er komt veel op ons af , maar het begint ook al een beetje als thuis te voelen.
- wordt vervolgd -
