Na 3 dagen is het weer tijd om naar huis te gaan. Omdat we heel graag de laatste boot naar Vlieland willen halen gaan we al vroeg weg. Wat niet meevalt want de avond er voor is het erg laat geworden. Omdat we al voor het ontbijt begint onderweg gaan hebben we een ontbijtpakketje meegekregen. Maar Paul wil eerst koffie dus bij de eerstvolgende rastståtte maken we even een koffiestop. We gooien gelijk de tank vol benzine om daarna richting Nederland te sturen. We zijn ongeveer een half uur onderweg na onze stop als plots onze auto begint te roken. Paul zet gelijk de auto op de vluchtstrook. " Je hebt toch geen verkeerde brandstof in de tank gegooid?" vraag ik. " Nee ik weet zeker dat ik de juiste brandstof heb getankt" antwoord Paul. Na zelf wat onder de motorkap te hebben gekeken besluit Paul Opelcare te bellen. Helaas kunnen zij niks voor ons doen in de Duitsland dus we bellen dan maar de ADAC. Waar staan jullie? Waar we staan? Ja dat is een goede vraag?Telefoons er bij en googlemaps verteld ons dat we ergens bij een afrit is de buurt van Memmingen staan. Nog nooit van dit plaatsje gehoord maar van af nu zal ik het nooit meer vergeten. De juffrouw aan de andere kant van de lijn geeft aan dat ze de hulpdienst onze kant op stuurt maar dat het wel even kan duren. Daar staan we dan, ergens langs de weg in het zonnetje. We pakken de koffers uit de auto, zodat we daar op kunnen zitten, en ons ontbijtpakketje. Dan van de nood maar een deugd maken. Drie kwartier later komt er een sleepauto en de bestuurder deelt ons mede dat hij ter plekke niks kan doen dus dat hij ons meeneemt naar de garage. Ook dat nog, hopelijk gaat het niet al te lang duren. Zucht! We rijden eerst naar de garage van de ADAC, hier moeten we wat formulieren tekenen en alvast de gemaakte kosten betalen.
Daarna brengen ze ons naar de Opel garage. Inmiddels zijn we al weer anderhalf uur onderweg. Als alles mee zit kunnen we nog steeds de boot naar Vlieland halen. Helaas kunnen we die hoop laten varen zodra we aankomen bij de Opel garage. Na een half uur gewacht te hebben gaan we toch maar eens verhaal halen. Want we hebben nog steeds niemand gezien of gesproken. Wanneer we vragen wanneer er iemand naar de auto komt kijken, geven ze aan dat ze eerst gaan lunchen en dat er rond half 4 waarschijnlijk wel iemand tijd heeft. Half 4? Het is nu half 12! Kan dat niet eerder? We wonen hier niet om de hoek! En we moeten nog terug naar Nederland! Kan er niet even iemand snel naar kijken, misschien stelt het niet zo veel voor en is het zo opgelost. De jongen van de werkplaats staat me met grote ogen aan te kijken, en dan zie ik iets van medelijden. "OK" zegt hij "ik zal direct na mijn lunch er naar kijken, dus kom rond 14.00 uur maar weer terug". We moeten dus twee en een half uur overbruggen en we staan op een industrieterrein. Ik zeg TOP! Maar ineens schiet me te binnen dat ik een stukje verderop een hotel oid heb gezien. Dus we lopen de richting op van waar we vandaan komen. Het is inmiddels bloed heet geworden buiten. Lekker genieten zo, in het zonnetje op een industrieterrein. Ik kan me wel iets leukers voorstellen.
Het klopt dat er halverwege een hotel staat, we worden vriendelijk ontvangen door de dames die achter de receptie zitten en ze serveren ons een koud drankje. Vier drankjes en twee toasties verder belt de garage. We rekenen snel af en gaan weer richting de garage. Geen goed nieuws. De motor is kapot, iets met krom getrokken kleppen of zoiets. Is nu niet te maken want ze hebben de juiste onderdelen niet op voorraad en als het wel gemaakt word dan zijn de kosten zo rond de 8000 euro. Eh pardon? Nu even goed nadenken. "Kunnen we hier ook een auto huren" vraagt Paul. "Hier niet maar in de stad wel" reageert de jongen. " Maar hoe komen we daar dan?" vraag ik. " Oh dat is geen probleem, we brengen jullie wel even"antwoord de jongen. Dan gaan we dat doen. We bedanken de heren van de werkplaats en nemen afscheid van onze auto. Deze zal naar Nederland gebracht worden.
Het is inmiddels al 17.30 uur. De boot naar Vlieland gaan we zeker niet meer halen. Bij de autoverhuur blijkt het ook mega druk te zijn. Dus Paul sluit aan in de rij en ik ga in de supermarkt verderop een aantal boodschapjes voor onderweg halen. Een dik uur later rijden we dan we dan eindelijk weer weg uit Memmingen. We hebben nog een rit van 7 uur voor de boeg.
- wordt vervolgd -