Nadat we de vorige keer in Duitsland zijn geweest is er veel gebeurd. We waren zo enthousiast, dat we hebben besloten om er voor te gaan ( ondanks het piepkleine dorpje ). We hebben veel contact gehad over en weer en hebben inmiddels een adviseur in de hand genomen. We hebben goed contact met Oliver en Birthe maar we hebben geen zin in een " ik vertrek" gevalletje. Dus we willen goed voorbereid aan ons avontuur beginnen. De cijfers en alle informatie ligt bij de boekhouder ( wat soms nog wel even wat vragen oplevert omdat in Duitsland niet alles het zelfde is als in Nederland en sommige dingen even vertaald moet worden, maar ook hier leren we weer een hoop van ).
Nadat we ook een GO hebben van onze adviseur en boekhouder maken we weer een afspraak in Duitsland voor een tweede bezichtiging.
Wederom rijden we weer richting de Ostsee. Deze keer zullen we een week blijven zodat we ook alvast naar huizen kunnen kijken. We kunnen in het piepkleine dorpje wonen, maar we kiezen er toch voor om in 1 van de grotere dorpen te gaan wonen ( waar de bakker en de slager ook zitten ).
Terwijl we richting de Ostsee rijden merken we dat we steeds vrolijker worden. Het voelt nu alas een soort thuiskomen. Kan dat al na er 1 x geweest te zijn? Nou ja het is in ieder geval wel positief.
Eenmaal aangekomen genieten we eerst weer van een lekker stuk taart. Het voelt ook super goed om hier weer te zijn en maken nu ook voor het eerst " live" kennis met de vrouw van Oliver. Ook dit klikt goed en merken dat we veel dezelfde interesses hebben. We hebben dus veel te om over te kletsen.
Bijna vergeten we dat we hier voor zaken zijn.
Het hotel is een paar dagen gesloten dus we zijn helemaal alleen en kunnen op deze manier alles op ons eigen tempo bekijken. We geven onze ogen goed de kost en krijgen ieder uur meer zin om te verhuizen.
s' Avond gaan we een stuk lopen, maar dat is nog wel even een dingetje. Zodra je van het landgoed afloopt is het echt aarde donker. Dus pakken we toch maar de auto om naar het grote dorp te rijden om daar een blokje om te lopen.
De volgende dag hebben we een afspraak met een makelaar om huizen te bekijken in de omgeving. Dat valt mij een klein beetje tegen, de huizen zien er aan de buitenkant prachtig uit, maar binnen zijn ze heel erg duits. Maar goed daar kunnen we wel verandering in brengen.
De rest van de dagen benutten we om het bedrijf goed te bekijken en te leren kennen. Het restaurant is heel charmant en bezit zelfs een Michelin ster. Ongelooflijk, maar zeker nog een extra pluspunt. Buiten de 24 hotel kamers zijn er ook nog 4 appartementen die verhuurt worden en deze bevinden zich verdeeld over 3 gebouwen op het landgoed. Nadat we deze hebben bekeken, ben ik gelijk enthousiast en hebben we ook het tijdelijke woon probleem opgelost. We kunnen de eerste periode wonen in 1 van de appartementen om zo rustig te zoeken naar een ander huis.
Na een heerlijke week, moeten we helaas weer naar huis. Eigenlijk willen we helemaal niet weg. Onze handen jeuken om te beginnen. Maar we hebben afgesproken dat de overdracht op 15 april is. Dus we moeten nog even wat maandjes wachten. Oliver en Birthe starten pas op 1 mei met hun nieuwe uitdaging ( een vriend bouwt een residentie en hun gaan daar de horeca opzetten. Ze hebben dit 10 jaar gedaan en zijn ook wel toe aan een nieuwe uitdaging. )
Maar we spreken af dat we komende maanden langs kunnen komen zo vaak als we wensen
( mits er ruimte is ) en dat we hun laatste maand vast meewerken zodat we het bedrijf werkend leren kennen. Ondanks dat het bedrijf in een heel klein dorpje ligt, is de omgeving echt fantastisch. Het bedrijf heeft heel veel potentie en past heel goed bij ons. Dus we gaan er voor.
We hebben er zin in. Tot snel!
