Wachten duurt lang en zeker wanneer je iets heel graag wilt. Maar dan eindelijk komt Harrie met goed nieuws. Ze zijn er samen met de bank uit en we hebben groen licht. Yesssssss!!!!!
Wat zijn we blij, we zijn euforisch!
We feliciteren elkaar en overleggen met elkaar dat we er over 3 weken weer die kant op gaan. Er zal dan getekend moeten worden en de laatste plooien moeten nog worden glad gestreken. We zijn super super blij! We kunnen niet wachten om naar Zwitserland te gaan.
Omdat er nog heel veel geregeld en uitgelegd moet worden hebben we besloten om al een paar dagen eerder naar Zwitserland te gaan. We kunnen dan op ons gemak alles uitzoeken en regelen. Omdat we toch met de auto gaan, besluiten we om alvast een gedeelte van onze spullen mee te nemen. We zullen de eerste periode toch in een hotelkamer gaan wonen, maar dan is het wel fijn dat we wat eigen spulletjes om ons heen hebben. Dus de auto zit voller dan vol. Het voelt nu echt als 'ik vertrek'. We slapen de nacht voordat we vertrekken bij mijn ouders zodat we in alle vroegte naar Zweisimmen kunnen rijden. Op weg naar ons nieuwe avontuur. Het is weer een heerlijke rit, behalve het laatste anderhalf uur. Dat is wederom vreselijk, wetende dat ik ook nog onze "eigen" berg omhoog moet. Zodra we hier zijn zeg ik tegen Paul: " zet me er hier maar uit, ik ga wel lopen". Het lijkt me beter voor allebei dat ik dit stuk maar ga lopen. Al moet ik eerlijk toegeven dat het best wel tegen valt. De zon schijnt volop dus het is hartstikke warm en ik vind het nog steeds spannend om die berg op te lopen. Dus met een dikke rode kop arriveer ik bij de lodge. Ik ben thuis!
Dit is zo bijzonder, we zijn nu namelijk echt helemaal alleen in de lodge. Dus we checken ons zelf in. Zolang het hotel gesloten is nemen we heerlijk de grootste suite. Zodra we open gaan zullen we verhuizen naar een andere ruimte.
We laden snel alle spullen uit om daarna even lekker een broodje te eten op het terras. Samen genieten we van de laatste sneeuw die op de piste ligt.
Paul stelt voor om onze checklist er bij te pakken om te kijken wat we vandaag nog kunnen doen. Want we zullen de komende tijd veel moeten regelen. Niet alleen op zakelijk gebied maar ook
de praktische dingen. Een dokter regelen, een tandarts regelen, waar zit het dichtstbijzijnde ziekenhuis, verzekeringen in orde maken en zo hebben we nog een lijst met dingen die we moeten regelen. We besluiten dat Paul naar het dorp rijdt ( want ik trek het echt niet om nog een keer de berg af te gaan ) en ik blijf in de lodge. Ik ga eerst naar onze kamer om onze spullen uit te pakken en het een beetje ons thuis te maken. Daarna probeer ik de open haard aan te steken maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Na 3 pogingen geef ik het op. Dan maar vast een rondje hotel doen en een to do lijstje maken.
Tegen zessen is Paul weer terug op de berg en praat me even bij wat hij allemaal heeft gedaan. We maken het niet al te laat en gaan vroeg op bed. Wanneer we in bed liggen vraag ik aan Paul: "heb je de deur wel op slot gedaan?" Stiekem vind ik het best wel een beetje spannend dat we hier met z'n tweetjes op de berg zitten.
- wordt vervolgd -