Al vroeg gaat de wekker, want we willen voor het ontbijt nog even lekker een stukje lopen. We hebben mazzel want het is heerlijk weer, dus we genieten van de fantastische omgeving en van de zuivere berglucht.
Maar berglucht maakt hongerig dus keren we terug naar het hotel om daar vervolgens aan te schuiven bij het ontbijt. Na het ontbijt lopen we met z'n viertjes naar het huis van Pim. Hij zal ons wat van de omgeving laten zien. Dus stappen we met z'n allen in de auto van Pim. Wat ik natuurlijk best wel spannend vind. Want ik heb het nog niet erg op de bergen, en nu zit ik ook nog bij iemand anders in de auto dus geen idee hoe ik dan zal reageren.
We rijden eerst wat door de bergen ( wat ik dus net zo eng als gister vind, en zit me te verbijten op de achterbank ) om vervolgens het plaatsje Saanen aan te doen. Een schattig authentiek Zwitsers dorpje met leuke kleine winkeltjes. Nadat we hier een half uurtje hebben rondgekeken stappen we weer in de auto om door te rijden naar Gstaad.
Ik weet niet wat ik zie, in Saanen stonden al prachtige chalets, maar hier staan echt adembenemende chalets. Niet alleen de woonhuizen, maar ook de winkels en hotels zijn gevestigd in schitterende chalets. En wat voor winkels! Louis Vuitton, Cartier, Laduree, maar gelukkig ook gewoon een bakker. Ik kijk mn ogen uit en ben op slag de hoge bergen vergeten. Kwijlend loop ik door de straten, maar we zijn hier helaas niet gekomen om winkeltjes te kijken dus we moeten weer door. Pim verteld ons veel over het gebied maar geeft ons ook diverse tips. Bijvoorbeeld wie er voorrang heeft op de smalle bergweggetjes. Op smalle weggetjes moet dalend verkeer voorrang geven op stijgend verkeerd. Dit omdat dalend verkeer weer makkelijker kan optrekken dan stijgend verkeer. Maar een bus heeft altijd voorrang. Je moet het allemaal maar even weten. ( zelf dacht ik namelijk dat dalend verkeer voorrang had ). We rijden voorbij de Landi, "dat is de plek voor je boodschappen, maar ook de beste weervoorspeller" zegt Pim " alle boeren maken gebruik van de
weersvoorspellingen van de Landi, dus deze app moet je op je telefoon zetten" vervolgd Pim. Na een uitgebreide rondrit en veel nuttige informatie rijden we terug naar Schonried. We pakken hier onze bagage en gaan dan allemaal met eigen auto richting Zweisimmen om eindelijk de lodge te bekijken.
Van Schonried naar Zweisimmen is het ongeveer 15 minuten rijden. Maar wel 15 minuten waar mijn hoogtevrees behoorlijk op de proef word gesteld. De weg naar de Lodge is echt vreselijk. We staan met de auto voor een mega berg en daar staat een bordje die de richting aangeeft naar de Lodge. "Moeten we hier omhoog?" vraag ik met een trillende stem. "Ja" zegt Paul " maar niks aan de hand". Niks aan de hand? De auto staat zowat verticaal op de berg en geen hekken of bescherming te zien. Een verkeerde beweging en we donderen zo het ravijn in. Dus hoezo niks aan de hand? En hoe hoger we komen, hoe stijler de weg word. Nou ja weg, je mag het zo langzamerhand ook echt geen weg meer noemen. Het is meer een zandpad. Allemaal leuk en aardig hoor die lodge, maar ik hoef niet meer zo nodig. Voor alles moet ik die berg op en af. Het enige wat er op die berg staat is de lodge dus als ik brood of boodschappen moet halen dan moet ik naar beneden.
Ondertussen smeek ik Paul bijna om weer terug te gaan. "Terug? Hoe wil je dat ik dat doe? Waar moet ik de auto dan keren?" vraagt Paul. Ik kijk tussen de spleetjes van mn handen door om me heen. Ja dat is een goed vraag, een heel smal weggetje met aan weer zijden een heel diep dal, ik heb dus geen keus, ik zal helemaal mee moeten naar de top. Ik haal nog eens heel diep adem en geef me over aan deze beproeving.
Eindelijk bereiken we de logde. Snel stap ik uit de auto om even wat frisse lucht in te ademen. En weet je wat zo raar is. Als ik hier sta heb ik helemaal geen last van de hoogte. Ik durf gewoon naar beneden te kijken zonder dat ik het eng vind. Ik neem gelijk een besluit, de komende dagen ga ik iedere dag de berg op en af lopen. Hopelijk vind ik het dan niet meer zo eng.
We worden welkom geheten door Jaqueline, Mark en Jessin. We lopen de lodge binnen en het is echt een plaatje. Maar voordat we een rondleiding krijgen is het eerst tijd voor koffie en apfelstrudel. We nemen plaats op het terras en genieten van het geweldige uitzicht en de sneeuw. Eigenlijk hoef ik de rest al niet meer te zien want ik weet het al: ik wil blijven! ( moet alleen nog iets verzinnen voor mijn bergen angst ). Ik ben benieuwd wat Paul er van vindt.
Na de koffie gaan we op ronde. Alles ziet er prachtig uit.
De entree, het restaurant, de lounge, de kamers. ( natuurlijk zie ik wel wat dingetjes die ik wil veranderen, maar dat is voor later ). Aan de buitenkant heb je geen idee hoe groot het van binnen is. Er is namelijk een hele vleugel tegen de berg aangebouwd. Dit gedeelte bevind zich onder het terras, dus aan de buitenkant is daar niks van te zien. Maar aan de binnenkant daarentegen, zeeën van ruimte. De sfeer van het hotel voelt goed, al vind ik het zelf iets te veel Heidi, maar ach dat is een klein detail.
Nadat we zijn rondgeleid staat Jessin ons op te wachten met een glas wijn en allemaal lekkere hapjes. Hij heeft de open haard aangestoken en nu voelt het helemaal als een sprookje. We genieten van een heerlijk glas wijn en de heerlijke hapjes bij het knapperende haard vuur. Na een tijdje zit iedereen met dikke rode wangen een beetje rozig voor zit uit te staren en de dag te overdenken. We besluiten allemaal om even naar onze kamer te gaan zodat we even kunnen bijkomen en ons klaar kunnen maken voor het diner. Het lijkt wel alsof we op vakantie zijn.
We hebben een heerlijke typische Zwitserse kamer. Enig minpuntje is de sisal vloerbedekking, dat is namelijk geen pretje aan je blote voeten. We doen even een powernapje, om daarna fris gedoucht aan het diner te verschijnen.
Jessin heeft er echt een feestje van gemaakt, ten eerste heeft hij de tafel super mooi gedekt om ons daarna een 3 gangen diner te serveren, met bijpassende wijnen. We zitten allemaal te genieten en hebben heel wat te bepraten. Het is een heel speciaal gevoel, we zitten boven op een berg, in een hele mooie lodge waar wij de enige gasten zijn. ( en binnenkort hopelijk de nieuwe eigenaren ). Tegen middernacht is het tijd om naar bed te gaan.
Welterusten!
- wordt vervolgd -